Agawowy świat

[oooAncia!]

Skąd ja to znam... od grudnia leczono mamę na rwę kulszową. Zastrzyki przeciwbólowe, witaminowe.... dopiero prywatnie zrobiona TK czy RM wykazało skruszenie 3 kręgów lędźwiowych i rozsiane zmiany (być może rakowe).
Echhhh....

[Natalia]

Nie kracz Ancia 

[oooAncia!]

Nie kracz Ancia 

Nieee...jestem daleka od krakania. Mnie chodzi o sposób diagnozowania. mam wrażenie, że istnieje tajemnicze 69 (wiek), po którym pewne badania, zabiegi, etc nie są już tak ochoczo proponowane...

[Natalia]

I dlatego boję się polskiej kasy chorych

[agawa]

Byłam; rozpierduchę zrobiłam; czyli pismo wysmarowałam i żądaniem odpowiedzi i się ustosunkowania przez innego lekarza oraz z oczekiwaniem propozycji rozwiązania sprawy.
Mamy 2 tyg na odpowiedź. A tymczasem pilnie, i oczywiście za pieniądze, w sobotę robimy rezonans i z wynikiem próbujemy dostać się na cito znowu do ortopedy.
Myślę, że rzeczywiście jest bariera wieku, po której lekarze traktują pacjenta jakby spisując go na 'straty'  Nawet ta prywatna i luksusowa gałąź służby zdrowia, czyli często za niemałe pieniądze (rezonans 400 zł  ), nie potrafi odpowiednio podejść do starszego wiekiem pacjenta. Brakuje u nas geriatrów z prawdziwego zdarzenia, a pozostali lekarze stosują spychologię. Buszując po sieci w poszukiwaniu dobrego dla mamy lekarza wpisałam w wyszukiwarkę hasło: lekarz dla starszego człowieka. To co wyskoczyło… wprawiło mnie w przerażenie - dziesiątki stron z opisem skandalicznego zachowywania się lekarzy wobec starszych osób, łącznie z umieszczeniem bez wskazań na oddziale psychiatrycznym 

Dziś jestem spokojniejsza, jakoś opanowujemy to zamieszanie; no i przede wszystkim mama spokojniejsza. Nareszcie do niej dotarło, że nie może ze wszystkim być sama i może, a nawet powinna, korzystać z mojej pomocy, a nie sama cierpieć w kąciku. Udało mi sie ją przekonać, żeby przeniosła się na jakiś czas do nas; przynajmniej nie będzie musiała robić zakupów, stać przy kuchni… No chyba, że nie wytrzyma i zrobi jak zawsze, czyli gdy ja wyjdę do pracy, to ona wyciągnie deskę do prasowania, bo 'w łóżku się umiera córuś, więc ja muszę coś robić'… wrrr…. 
Na razie grzecznie leży na kocach na podłodze z nogami na krzesełku i słucha sobie książki z audiobooka. A Alvin cierpliwie waruje koło niej pilnując, aby Romina nie wskoczyła na jej brzuch
Normalnie cyrk 

[aquila]

co do starszych ludzi - na pewno jest dużo winy po stronie lekarzy
ale starsi ludzie też bywają straszni
nie mówię oczywiście o Twojej mamie, ale bardzo wielu starszych ludzi jakich spotykam też bym wysłała do psychiatryka

[betty]

Wszystko moim zdaniem zależy od klasy lekarza.
I od sposobu zarządzania placówką.
U mnie na wsi są dwa szpitale - wojewódzki i miejski.

Ten pierwszy - masakra.
W drugim robi się dużo dla pacjentów albo więcej.
I traktuje się ich należycie.
I nie oszczędza się na badaniach, tak jak w wojewódzkim.

[Kela]

nie mogę czytać o Twojej Mamie, bo zaraz staje mi przed oczami moja i przypominam sobie, jak Ją potraktowano w szpitalu
jak musiała cierpieć przed śmiercią, bo konował jeden i drugi i trzeci nie rozpoznał zapalenia otrzewnej po operacji

nadgarstek Kuby, według lekarza opisującego rtg, też był bez złamań i zmian
dobrze, że ortopeda nie czytał opisu tylko obejrzał zdjęcie

[Natalia]

Aż strach pomyśleć,że człowiek będzie stary i może jak ja bez bezpośredniej opieki bliskich.Żywcem wywiozą do prosektorium ,żeby nie widzieć

[DanaPar]

Natalko, są jeszcze psiapsiółki, sąsiedzi, a w ostateczności płatna opiekunka. Wiele osób ma podobnie do Ciebie, nawet mając więcej dzieci, czy rodzeństwo. Mogą być daleko, mają swoje sprawy, których nie rzucą...
Aby jak najdłużej być samodzielnym i niezależnym 
Agawo, dobrze, że złożyłaś skargę na piśmie 
Jak się tłumaczył ten konował

[agawa]

Dano, z fartuchem się nie widziałam; pewnie bym w tym celu musiała umówić się do niego na wizytę… niedoczekanie 

Myślę sobie, że rzeczywiście jest kłopot samotności na starość. Dlatego trzeba mieć dużo różnych kontaktów, być aktywnym towarzysko, utrzymywać przyjaźnie; czyli robić wszystko, by nie być samotnym. Niestety może to nie wystarczyć …
[Z moimi przyjaciółkami mamy plan Na starość, gdy już będziemy same (bo wszystkie optymistycznie zakładamy, że żyć będziemy bardzo długo i zdrowo), to zamieszkamy razem w domu jednej z nas. Będzie i taniej i weselej i bezpieczniej. No i pokłócić się będzie zawsze z kim  I wypić  I potańczyć  /i]

[madzia_61]

 Aga  dobrze Że działasz ,ja na szczęście mam że  moja mamcia jest  samodzielna fizycznie,ale rożnie bywało ,gorzej z jej finansami tu musimy często pomagać i interweniować 
a pro-po opieki dzisiaj w PZU dowiedziałam się że można za całe 3,5 miesięczne do obecnej polisy i składki dokupić sobie  asystenta w czasie utraty zdrowia     oraz obowiązkowe ubezpieczenie PZU antybiotyk za 4,50 zl ,na leki refundowane ze zniżką 80 %

[DanaPar]

Jakiś plan to jest 
ale nie do końca realny, bo przecież dziecka, nawet te daleko mieszkające, co jakiś czas wpadną i to chciałyby do swojego rodzinnego domu 
Ja stawiam na sąsiedzkie przyjazne, bądź poprawne relacje, gdzie byłaby wzajemna pomoc i troska 

Zachód (mam na myśli Szweję, Niemcy) rozwiązał to tak: rodzice zwykle po uzyskaniu pełnoletności dzieci, mało, bądź wcale nie pomagają (mam na myśli przeciętną rodzinę, a nie bogaczy) a na starość sprzedają dorobek i przenoszą się do domu starców lub zatrudniają u siebie na stałe opiekunkę, a państwo to dofinansowuje (tak jest w Niemczech). Nie liczą tam na opiekę dzieci na stare lata.
U nas wciąż się na maxa pomaga i liczy się jednak na pomoc dziecków... Czas pokaże jak to będzie 
Kiedyś dwa pokolenia mieszkały razem, teraz bardzo rzadko, chyba, ze bieda do tego zmusi...

[agawa]

Dobrze Dano prawisz
Ostatnio namierzyłam nowo budowane osiedle koło wawki właśnie z takim zamierzeniem - dla starszych osób nowe domki-segmenty na wspólnym terenie z infrastrukturą, ale też z lekarzem na etacie, z możliwością zamawiania posiłków, z opieką pielęgniarską etc. Taki rodzaj nowoczesnego domu starców  Nawet mi się to spodobało. Ciekawa jestem, jak dalej temu przedsięwzięciu będzie się wiodło.
Mam w Londynie rodzinę i przyglądam się tamtejszym rozwiązaniom. Jest tak, jak Dana pisze. I to ma sens. Bardzo leciwa cioteczka mieszka w takim domu opieki - ma swoje mieszkanko, ale ma też opiekę, posiłki, lekarza i dużo wolności. Może się poruszać poza ośrodek, może zapraszać gości; na miejscu ma przyjaciół, ma rehabilitację.
U nas takich rozwiązań jeszcze nie ma, albo ja o nich nie wiem. Znam jedne z takich ośrodków (mama moich przyjaciół w nim jest), prywatny, za koszmarnie wielkie pieniądze, ale w życiu w nim nie chciałabym być  Chodzące i jeszcze sprawne osoby przebywają razem z ciężko chorymi, lezącymi  Nie ma rehabiitacji ani rozrywek; nie można samodzielnie wychodzić poza teren  eh…. ubezwłasnowolnienie jedynie z powodu bycia starym i potrzebującym opieki i pomocy 

[mag]

z tą samotnością na starość to kłopot - trzeba dbać o przyjaciół, żeby byli zdrowi i długo żyli - to wespół się jakoś da radę,
też mam plan podobny do agawowego, no i nie zapominajmy o domu_bardzo_niespokojnej_starości w B