Agawowy świat

[agawa]

Moje dziecko_młodsze przysłało mi plik zdjęć Nooo, aż nie wierzę, że aż tak dobrze mu tam I że on tak się dzieli z nami
Grzeczne dziecko, no 

[betty]

Potwierdzam. Grzeczne, dobre, słucha mamy.

[hamak]

A nie mówiłam, że nie trza płakać?

[agawa]

… z tym płakaniem, to różnie jest… Skypa nie odbiera; różne to myśli powoduje, eh… I jak tu mózg wyłączyć 
Tęsknota to trudne uczucie  Dobrze, że dzień kolejny pilnie zaplanowany Jakoś to będzie 

[TOJKA]

jak dziecko fotki przysłało
i na fotkach wygląda dobrze
i czujesz, że jest dobrze,
to daj sie dziecku zadomowić
stęskni sie to poskajpujecie

dwa dni wytrzymywałam najdłużej bez wiadomości, w trzecim bombardowałam coby choć "OK" napisała 

[roza3]

jak te ludzie kiedyś bez telefonów żyli
gołąb przeca ze 2 tygodnie leciał 

[ptaszyna]

jak te ludzie kiedyś bez telefonów żyli

nooo i mieli sie lepi 

[agawa]

Mam wrażenie, że ludzie kiedyś aż tak nie 'inwestowali' w dzieci. Dzieci się 'jakoś' chowały, a jeśli przeżyły, bo umieralność była spora, więc i przywiązywanie się było ryzykowne, to sobie szły w świat, bo zazwyczaj rodzicie już umierali A teraz się pochrzaniło, bo dzieci przeiwestowane, te koszty szkół, języków, nart, odżywiania  Żal, gdy takaaa inwestycja sobie idzie w świat  i jeszcze znaku życia nie daje 
A jeszcze, gdy druga inwestycja też naraz się w świat wybiera, to jakby świat się wali, puste konto, tfuuu, gniazdo zostaje 

[ptaszyna]

ale jeszcze jest mały synuś   

[agawa]

no właśnie oba_dwa się wzięły i zwinęły 
Człowiek chowa, własną piersią i tak dalej. A one myk_myk i  nie ma dzieci 

Żartuję Wiem, że takie prawo dzieci i taki los matek. I tak ma być. Bo tak jest dobrze. Po to dzieci chowamy, aby szły w świat. Nie przecież po to, aby siedziały koło nas i za rękę nas trzymały, nie?
Żart mi się przypomina:

Na łożu śmierci leży 80-latek - kochany mąż, ojciec i dziadek. Dookoła zebrała się cała rodzina. Żona, wszystkie dzieci, wnuki oraz kilkoro prawnucząt. Wszyscy w milczeniu wpatrują się w sufit tudzież w podłogę, czekając na zbliżającą się chwilę... Nagle ciszę przerywa dziadek i rzecze:
- Zdradzę wam swój największy sekret... Ja naprawdę nie chciałem się żenić i zakładać rodziny. Miałem wszystko: szybkie samochody, piękne kobiety, sporo przyjaciół i kasę na koncie. Ale pewnego wieczoru znajomy rzekł do mnie:
- "Ożeń się i załóż rodzinę bo nie będzie ci miał, kto podać szklanki wody, kiedy będzie ci się chciało pić na łożu śmierci."
Od tego momentu słowa te nie dawały mi spokoju. Postanowiłem radykalnie zmienić swoje życie i ożenić się. Skończyły się wyskoki z kolegami na piwo. Teraz wyskakiwałem tylko do nocnego po gerberki dla was, dzieci moje. Wieczorne dyskoteki z dziewczynami, zamieniły się w wieczorne oglądanie seriali z żoną... Pieniądze z konta zostały roztrwonione na fundusze inwestycyjne dla was kochane dzieci. Swawolne dni sprzed małżeństwa odeszły jak wiatr... I teraz, kiedy leżę na łożu śmierci ...
- Wiecie co?
- Co? - wszyscy zdumieni wpatrują się w staruszka.
- Nie chce mi się pić!

[metka]

 




w przyszłą sobotę będę na konferencji. jeden z tematów jest właśnie o potrzebie odfrunięcia. chyba się zapłaczę. u mnie jeszcze zdecydowanie nie_ten_etap

[lulu]

Do czasu wyfrunięci młode tak dadzą w kość, że czasem modlić będziesz się o wyfrunięcie. 

[metka]

lulu, też tak podejrzewam    podobnie było z przedszkolem. najpierw nie umiałam sobie tego wyobrazić, że moje ukochane maleństwo pójdzie na przeraźliwie długie 5 godzin od mamy. jak już przyszedł "ten wiek", to sama poganiałam o 8, żeby już szła...

teraz jest szkoła i pytam: po kiego grzyba te lekcje się kończą o 12? nic zrobić się nie da! o 14:30 też niechętnie je odbieram    tak około 16 to dla mnie optymalny czas.

a cofając się jeszcze bardziej - ciąża. bałam się porodu jak diabli. do ósmego miesiąca. w dziewiątym tak mnie wszystko bolało i tak opuchło, że błagałam, żeby to dziecko w końcu ze mnie wyszło. obojętne którą stroną.

no ale to wszystko jakoś na bieżąco wyszło. na zapas nie umiałam się na to przygotować.

[Natalia]

Do czasu wyfrunięci młode tak dadzą w kość, że czasem modlić będziesz się o wyfrunięcie. 

jak kiedyś pisałam-jak dziecko małe to jest tak fajne,że z miłości możnaby je zjeść.Jak dorasta,to zaczynamy żałować,że tego nie zrobiliśmy.

[roza3]

aga...a sumie to trza przecież myśleć pozytywnie c*nie

wiesz ilu jest takich "zainwestowanych"  co to 40-ka na karku....a on od mamusi ani myśli się wynieść
...często nawet do pracy mu się nie chce chodzić   ......a jakby dwóch 

całe szczęście , że Twoi wyfrunięci z domu 

dowcip o dziadku super