Agawowy świat

[TOJKA]

Bo Wy nie wiecie ile my oczekiwań co do naszych młodych mamy 

a życie i tak swoje pokaże 

[roza3]

nasze rodziciele tyż mieli oczekiwania  ......a ich rodziciele swoje
i przez tyle pokoleń nikt nikomu nie przekazał , coby nie mieć oczekiwań
tak dla zdrowia własnego 

[agawa]

przekazujemy sobie wzajemnie, i przez pokolenia też
ino ten przekaz idzie strasznie długo
tak na przykład matka do mnie mówiła, gdy miałam 16 lat, cobym o zdrowie dbała
a do mnie ten przekaz dociera właśnie teraz...

tak samo z tymi wymaganiami
bo ojciec mi powtarzał, że niczego ode mnie nie chce, tylko żebym potrafiła być szczęśliwa
no i właśnie zaczynam to zaczynać z lekka kumać

[roza3]

a mię_się właśnie przypomniało, ze jak byłam nastolatką to moja mama mnie powiedziała, że jej mama mówiła
"jak wyjdziesz za mąż, to nigdy nie będziesz jadła suchego chleba
....zawsze ze łzami"

ot...taki przekaz pokoleniowy   

[aquila]

nasze rodziciele tyż mieli oczekiwania  ......a ich rodziciele swoje
i przez tyle pokoleń nikt nikomu nie przekazał , coby nie mieć oczekiwań
tak dla zdrowia własnego 

ktoś pierwszy zwyczajnie musi się wysrać na te oczekiwania (zawsze powtarzam, że rodziców trzeba sobie wychować)
no u mnie to byłam ja i mój brader, ale że łoboje się dziecków nie dorobilim, to ta nasza mundrość nie zostanie dalej przekazana

tak na przykład matka do mnie mówiła, gdy miałam 16 lat, cobym o zdrowie dbała
a do mnie ten przekaz dociera właśnie teraz...

no i dobrze, pomyśl jakbyś zaczęła dbać o zdrowie w wieku nastu lat - ile lat życia byś zmarnowała na jogging i jedzenie sałaty !!!!

[agawa]

ile lat życia byś zmarnowała na jogging i jedzenie sałaty !!!!

 
no_masz 
Te cudne chwile, o których moja matka nigdy się nie dowie 

[agawa]

Tydzień mija odkąd bez dzieci jezdem 
Wieści dostaję rzadko i oszczędnie; eh...

Duży włóczy się wynajętym rozklekotanym samochodem nocując gdzie się da, albo i nie da. Realizuje pomysł przemierzenia Meksyku z góry na dół. I na co to mu  Zasięg neta słaby i rzadki 
Młody szuka szczęścia po innej stronie globu. Dziś dostałam informację, że "oddycha nareszcie z ulgą, że może dowiedzieć się, co to wolność"...; eh... A nie wie, że wolność jest w nim, nie na zewnątrz  Chociaż warunki tzw. bytowe znakomite; dobre i to. Tylko poszukiwanie pracy nie idzie; 'idzie' za to wydawanie kasy. Mam nadzieję, że na powrót sobie odłoży 

Dobra, nie narzekam. Chwalę się, że udaje mi się wytrzymywać niepokój bez wpadania w panikę, gdy wiadomości od nich nie ma. Ciągle słyszę w głowie głos, który mówi: spokojnie, wytrzymasz, to tylko histeria. I daję radę. I jestem z siebie dumna

A poza tym, eh..., wczoraj byliśmy z mamą u onkologa; miała biopsję 'cósia' w piersi. Czekamy 2 tygodnie na wynik. I w tej sprawie też uruchamiam w głowie głos: będzie dobrze, dasz radę...
I kolejne "hmmm" - ciągle nie mam czasu, aby poumawiać się na swoje badania; skierowania leżą od kilku tygodni, a na zajęcie się tym przekładam z dnia na kolejny dzień...  Dobra, w poniedziałek zacznę dzwonić  

[lulu]

A może zrób sobie listę i ustaw hierarchię ważności poszczególnych działań, i fanatycznie się tego trzymaj.

[oooAncia!]

Niezły kalejdoskop.
Pamiętaj, że aby to ogarnąć warto byś miała spokojną głowę i była zdrowa , więc... odkurz skierowania i pójdź w jedynym słusznym kierunku.
Za pozostałe rzeczy armia kciukasów w gotowości.

Słucham/czytam o wyprawach, patrzę na naszego 12.latka i ...jakoś nie czuję by kiedykolwiek odważył się na taką podróż. Chyba nieco zazdraszczam...

[madzia_61]

Agawo wiem ja też przeżywam każda podroż ,dzieci /dużych dzieci /ale wrzuć na luz  ,te nasze duże dziadki mają prawo do samodzielności ,do pobycia bzy rodziców,układania sobie życia ,wolność to wolność  ,moje wróciły szczęśliwe ale wrażeń nie znam ,bo im głowy nie zawracam ,aklimatyzacja ,powrót do rzeczywistości  ;)Ty to taka opiekunka rodu 

[DanaPar]

Moje z 5-cio tygodniowej podróży poślubnej po Indiach (sami wsio załatwiali, bez wsparcia biur podróży i nocowali byle gdzie, nie w jakichś wypasionych hotelach) przyjechali z Filipem (z konopi  ) a miał być dopiero za rok
Oni przeżyli, ja też, a jak ich w Berlinie odebrałam z lotniska, będąc oczywiście przygotowaną (bułeczki z szyneczką) na wypadek, gdyby umierali głodu. Jak im polskie produkty smakowały
Trzeba wyjechać, by docenić, co się ma i poznać inne kultury, a to ubogaca. Super są Twoje dziecka, że je tak w świat niesie. Też by mnie poniosło, ale strach paraliżuje i ang. nie znam 

[mag]

Ty, matka!
dzieci masz dorosłe!
to czego się spodziewałaś?
że będą w domku siedzieć z Tobą?

  +  + 

[aquila]

Też by mnie poniosło, ale strach paraliżuje i ang. nie znam 

na jednej z wycieczek poznalim gościa, który podróżował SAM po całym świecie, a po angielsku mówił baaaaardzo słabo, zupełnie nie wiem jak sobie radził, no ale jakoś sobie radził
także Dana - weź se jakiś podstawowy kurs, coby "dzień dobry", "dziękuję", "po ile chleb", "odwal się", "nie, nie jestem z Polski" i takie tam podstawowe wyrażenia ogarnąć - i jaaazda w drogę 

[b_angel]

Ty, matka!
dzieci masz dorosłe!
to czego się spodziewałaś?
że będą w domku siedzieć z Tobą?

  +  + 

 

[Amor]

Tylko się cieszyć, że chłopaki samodzielne i nie boją się świata! super! mamuśka nie panikuj pojechali to i wrócą!
moja to tylko marzy by gdzies polecieć , ale teraz może sobie tylko  pomarzyć i powspominać