Agawowy świat

[agawa]

... ciemną nocą, gdy roboty wszelkie skończone, a spać się nie chce - nostalgicznie mnie wzięło
I takie znalazłam  I sobie myślę - ależ ja się świata bałam 
Muszę poszukać takiego, na którym widać, że były też momenty, gdy się nie bałam, a wręcz przeciwnie. Bo były i takie i takie 

[lulu]

Ewentualnie niepewność. Strachu tu nie widzę.

[Parabola]

Jaki strach, lekka nieśmiałość 

[oooAncia!]

Nieco inaczej wyglądam wystraszona 

Tu widać onieśmielenie...w końcu aparaty w naszych czasach nie były rzeczą powszechną.

[danuta]

bardzo milusia dziewczynka, a jaki wianek kwietny na głowie - czyżby jakieś występy?

[DanaPar]

Widzę podobieństwo z Twoim młodszym
Trudno, żeby dziewczynki były od razu niestrachliwe 
Całkiem rezolutna jesteś na tym zdjęciu 

[agawa]

To jakieś występy choinkowe były w przedszkolu Obok ciachnełam razem z choinką moją przedszkolną koleżankę.
Jak ja nie znosiłam przedszkola 

[betty]

Jak laleczka:)
Ja na szczęście do przedszkola nie chodziłam, ale nie znam nikogo, kto by dobrze wspominał..

[Basia75]

 

Jak ja nie znosiłam przedszkola 

Noo Ciotka.To ja już wiem po Kim to ma Natalka 
W sumie co się dziwić,po prawie chrzestnej mamie coś się też dziedziczy 

[agawa]

Buziaki dla upartej_i_kochanej Natusi 

Przyszłam powiedzieć, że oto dziś postanowiłam zacząć święta. A raczej przygotowania do świąt.
Kupiłam kapustę i mięsiwa na bigos  Już w garze pyrkocze 

I porządek dawno zaplanowany też zaczęłam, czyli z regałów zdjęłam wszystkie książki, aby je przejrzeć/zrobić selekcję/pooddawać, bo na nowe_prezentowe miejsce trzeba zrobić Przy okazji kurze od kilku lat niewycierane wycieram, bibeloty obmywam, odkrywam rzeczy zapomniane.

No i najważniejsza nowina: po raz kolejny zostałam ciocią-babcią 
Przedstawiam Wam Klarę  Dziś ma 3 dni I jest córeczką córki mojej najukochańszej przyjaciółki Niestety długo jej nie zobaczę, bo na stałe mieszka w Anglii. Na razie muszą mi wystarczać zdjęcia i filmiki...



Wczoraj długo wysłuchiwałam w zachwycie o porodzie w maleńkim szpitalu na przedmieściach małego miasteczka w północnej Anglii - o jednoosobowej sali, o normalnym towarzyszeniu podczas porodu bliskich, o położnej pomocnej i obecnej, o lekarzu, który przed każdym dotknięciem się do młodej mamy najpierw wyjaśniał co będzie robił, a później pytał o zgodę, o tym, że kilka godzin po porodzie zapytali, czy chce już jechać do domu - bo wszystko jest fantastycznie i pewnie chcą już być u siebie...
I cieszę się ze względu na maleńką Klarę i jej rodziców, bo to cudowne na życie być 'dobrze urodzoną', ale też smucę się, że to co normalne - dla nas tutaj - jest ciągle niedostępne.

[betty]

Gratulacje ciocio_babciu

Lubię oglądać serial dokumentalny "porodówka", chyba leci na TLC, co prawda zwykle nocą
Tam ogląda się sceny, o których piszesz
Dla nas prawie nierealne
Tam masz swoją położną, bliskich obok, wszystko na spokojnie i z troską.
Fajnie, gdyby mogło być tak u nas...

[agawa]

No właśnie - nie rozumiem, dlaczego tak być nie może. Nie zawsze chodzi o warunki; częściej o podejście 

[amado]

gratulacje i przypatruj się, przypatruj się 

tak rodziłam najstarszą miło, spokojnie, ładny, duży pokój, wszystko wyjaśnione i wielkie okno, wschód słońca i narodziny 

[aquila]

Wczoraj długo wysłuchiwałam w zachwycie o porodzie w maleńkim szpitalu na przedmieściach małego miasteczka w północnej Anglii - o jednoosobowej sali

wiem jak jezd w polskich szpitalach, ale nie wiem jak jest na porodówkach, to co u nas rodząca leży rozkraczona i wrzeszczy, a cała reszta pacjentek se wcina obiad/rozwiązuje krzyżówki czy przyjmuje wizyty?

[Perła]

U nas czasem rodzą na podłodze...