Żółta kartka od Pana Boga

[agawa]

Uwielbiam rozmowy z ludźmi o wspólnie przeczytanych książkach, uwielbiam poznawać w ten sposób świat przeżyć, skojarzeń innych osób, w tym przede wszystkim moich dzieci Pewnie dlatego mi zależy, aby znali ten kanon, który zbudował mój świat skojarzeń Od dawna sięgam po książki, które oni czytają, choć gdy byli w wieku Wiedźmina & spółka było ciężko, to akurat nie bardzo we mnie wchodziło Zresztą to samo ostatnio weszło na filmy.
Pamiętam przeżycie z pogranicza szoku  , gdy przy śniadaniu gadaliśmy o czymś_tam i starszemu się wyrwało: 'Y.T. go home" (lekko obrażonym tonem, bo nie dostał tego, co lubi ) , ja dopowiedziałam mu: "Życie jest jak pudełko czekoladek - Nigdy nie wiadomo co Ci się trafi." (kontekst rozmowy nie do wytłumaczenia - dotyczył naleśników z serkiem, którego starszy nie lubił  ). Gadając ze starszym zerknęłam na młodszego i zobaczyłam okrągłe oczy mówiące: 'ale ja nic nie kumam'  I się nagle okazało, że on nie widział ani Y.T. ani Foresta Gumpa  Normalnie szok 
Nadrobiliśmy  Bo dla mnie trudną jest sytuacja, gdy właśnie najbliżsi nie kumają jakiegoś świata symboli dla mnie oczywistych; jakby to przenosiło się na możliwość rozumienia języka komunikacji na głębszym poziomie.
Z tego powodu też trudno mi się rozmawia z osobami, które nie przeczytały/przerobiły jakiegoś podstawowego kanonu literatury polskiej czy światowej… I oczywiście nie rozliczam ludzi z tego, czy coś przeczytali czy nie, bo nie o to chodzi - ale przeżywam delikatny niepokój komunikacyjny, gdy rozmawiam ze znajomymi np. o sytuacji zmiany rządów w tej chwili w Polsce i ja mam odniesienia wewnętrzne do niszczenia pracy poprzednich pokoleń i gdzieś nieświadomie odwołuję się do poszanowania pracy pozytywistycznej, a znajomy ani o Lalce ani o Szklanych domach nie ma pojęcia (co właśnie u młodych zbyt częste) i nie możemy się zupełnie dogadać, bo zaczyna się rysować nie tylko podział pokoleniowy, czy wykształceniowy (bo to naprawdę bywa nieważne), ale światopoglądowy. Lektury kształtują naszą osobowość.
Chyba za bardzo się rozgadałam 
Ot, takie sobotnie dywagacje po spacerowe w zimny dzień. W sam raz dzień na sięgnięcie po lekturę jakąś. Nie mogę zmęczyć Ksiąg Jakubowych, które mój starszy połknął w kilkanaście dni  I jest zachwycony. Kiedyś to ja jego popędzałam, teraz on mnie; bo czeka bardzo, aby pogadać, wymienić się myślami…

[oooAncia!]

Agawa, no z tym mieczem i chusteczką to .... dzięki! Po raz pierwszy w dniu dzisiejszym się uśmiechnęłam!

Teraz wzięłam się na metodę: ja czytam sobie, junior czyta sobie, potem mu włączę audiobooka, a potem film (ale w tej, nie innej kolejności). Jak przeczytam to łatwiej ogarnę ewentualne prace domowe i wypracowania ;-)
Niestety junior nie jest mocny z polskiego, a pani nauczycielka nalezy do mocno specyficznych (porównuję choćby z podejściem mojej siostry, która też jest polonistką). Ale cóż, nauczycieli się nie wybiera. Choć, gdy mały się trzęsie podczas pisania dyktanda i opowiada mi o tym w domu, to mi go tak po ludzku i mamusinemu szkoda <3

A dziś słucham Trójki. Tak pięknie grają. Dead Can Dance, Peter Gabriel... tylko dlaczego musiało się aż tak wiele złego wydarzyć... Pierwsze moje skojarzenie to również sobota, słuchanie trójki i wiadomość o zestrzeleniu prezydenckiego samolotu. Akurat byłyśmy z mamą w castoramie po nasiona... Poprosiła bym wyłączyła radio, bo nie chciała słuchać...

W takich dniach zadaję sobie pytanie: jak dobry Bóg może na to pozwolić. I drugie, jak zły musi być Bóg, by do tego zachęcać...
I nie wiem czy kiedykolwiek znajdę odpowiedź...

[oooAncia!]

Masz rację Agawo, Kiedyś pożyczyłam chrześniakowi mojego męża (miał wtedy z 15 lat) moje stare książki: Niziurski, Siesicka, etc. Był zachwycony!  Ale dzieciaki teraz tego nie czytają. Sama sięgam czasami po literaturę młodzieżową (Harry Potter, Miziołki, Oksa Pollok), ale większości na pewno nie znam....

[agawa]

Harego Pottera uwielbiałam czytać Czytaliśmy na głos Ogromna przyjemność
Myślę sobie, że jest tak niewiele rzeczy, działań, które mogą łączyć rodzica z dzieckiem. Głośne czytanie jest jedną z takich, które u nas się sprawdzały. Ostatnio po raz kolejny odgruzowywałam dom; spakowałam kilkanaście pudeł z książkami do czytania głośnego wnukom. Jeszcze o nich moi synowie nie myślą, a już ja im zajęcie zaplanowałam 

[oooAncia!]

Kiedyś wpadłam na pomysł czytania Kapiemu tekstu a'la gwara góralska. O rety! Ale mieliśmy i mamy do tej pory ubaw z takich tekstów. Płaczemy ze śmiechu...

[agawa]

Wyobrażam sobie 

[oooAncia!]

Moja znajoma, od blisko 20 lat mieszkająca w Paryżu napisała na facebooku: Mój świat się zawalił.

Od razu pomyślałam o jej dzieciach i wnukach i wydarzeniach ostatniej nocy...

Odczułam ulgę, gdy okazało się, że zięć zdradził jej córkę. I że został na tym przyłapany....

[mag]

świat się wali czy nie, każdy ma swoją tragedię...

[agawa]

… tak, każdy ma swoją tragedię…

[madzia_61]

-mag napisałam że generalnie młodzież nie czyta bo tak jest ,większość czyta bo musi przeczytać lekturę bo nauczyciel wymaga ,ale owszem są osoby które kochają ,lubią czytać,pasjonaci ,wynieśli z domu czytanie książek i ich moja opinia nie dotyczy,widziałam naocznie wypożyczając książki z biblioteki że młodzież  szuka ,wypożycza,czyta ale jest to niewielki procent,inaczej wygląda to na rożnym poziomie przedszkolak ,szkoła podstawowa ,gimnazjum ,szkoła średnia / wyszczególniam liceum/,studia wyższe i dorosłość'
-wymieniałam 50 twarzy Greya/jeden z wielu przykładów/ ale  ten tytuł mi utkwił dlaczego_ szukając kiedyś książki w Matrasie  chyba 10 dziewczynek pytało o nią i było wszędzie głośno o niej  w TV,w prasie /moda ale czy wartościowa lektura ?/
- jeszcze jeden przykład nasz Franko dostał kolejną czy setną książeczkę od dziadka ,koniecznie chciał wziąć ja do szkoły i poprosił pani ze świetlicy "zerówki"żeby przeczytała wszystkim dzieciom ,odpowiedziała później Franiu teraz się bawcie i taka sama wymówka  przez cały tydzień więc przyniósł z powrotem ją do domku smutny ,mówiąc pani nie ma czasu na czytanie  ,oczywiscie zanim zaniósl mial ja przeczytana przez nas
https://www.google.pl/webhp?sourceid=chrome-instant&ion=1&espv=2&ie=UTF-8#q=procenty%20czytaelnictwa%20mlodziezy%20w%20polsce
Anciu  :-*trochę prywaty ale dyskusja potrzebna

[oooAncia!]

Pewnie, że potrzebna.

Ja w wieku juniora pochłaniałam książki. On...mniej ;-)

[metka]

no, moje też mniej czytają niż ja...chociaż do biblioteki chadzamy regularnie i się obrażają jak pójdę sama, a ich nie zabiorę. więc chyba nie jest najgorzej 

[Ewka_79]

Jak Wy na to wszystko znajdujecie czas ? 
Ja kiedyś czytałam bardzo dużo ale teraz to prawie nic a nic. Szacunek wielki 

[anka21]

ja w szkole średniej nie lubiłam czytać, w podstawówce- nie smiac się- mama czytała mi -czerwonego Kapturka, Antka i janka Muzykanta bo ja ryczałam jak dziecko , nie mogłam przeczytać.
Teraz chętnie czytam, po powrocie z Litwy przeczytałam Dziady:) będąc tam nareszcie zrozumiałam co autor mial na mysli, chociaz romantyzm w ogóle do mnie nie przemawia, tak jak Sienkiewicz.
teraz czytam duzo ,duzo więcej, chociaz po12 h w pracy kilka stron i padam

[TOJKA]

- jeszcze jeden przykład nasz Franko dostał kolejną czy setną książeczkę od dziadka ,koniecznie chciał wziąć ja do szkoły i poprosił pani ze świetlicy "zerówki"żeby przeczytała wszystkim dzieciom ,odpowiedziała później Franiu teraz się bawcie i taka sama wymówka  przez cały tydzień więc przyniósł z powrotem ją do domku smutny ,mówiąc pani nie ma czasu na czytanie

w "mojej" szkole praktykuje się, że w młodszych klasach jest głośne czytanie przez .... rodziców;
niepracujący rodzice umawiają sie między sobą i z wychowawcą i przychodzą na lekcje z ulubioną książką ich dziecka (książka musi być wcześniej "zatwierdzona" przez wychowawcę) aby ją przeczytać wszystkim dzieciom w klasie, potem dzieci robią pracę plastyczną nt przeczytanej książki