Agawowy świat

[agawa]

Zaraz, zaraz... spać w szafie??? A po jakie licho? W szafie mieszkają przecież potworki, co zmiejszają nam nocami ubrania
Jutro muszę przejrzeć garderobę; jakaś czystka chyba potrzebna. Może gdzieś mam zakamuflowane jakieś większe ciuchy
Bo z całą pewnością sobie nic nie kupię. Przez gardło mi nie przejdzie proszenie o większy rozmar 
No, chyba, że będzie to kapelusz. Z większym rondem 

A poza wszystkim  miałam dziś długi dzień. I w zasadzie wcale niezły.
Rano musiałam 4 godzinki popracować, bo tydzień staje się za krótki, niestety... Późnej obiadek w sushi_arni z moimi facetami. Kieliszek wina białego zadziałał zbawiennie.
Następnie odwiedziny na Targach Książki u Pani Romy Ligockiej. To takie moje hobby ostanich kilku lat: raz w roku poprosić o autograf i zamienić kilka zdań Dedykację od Pana Wajraka zdobyłam prawie przypadkiem i bardzo nietypowo Odrobina szczęścia połączonego z tupetem

Dzień zakończyłam w kinie. Z szanownym ucztowaliśmy przy stołach Gatsbiego podziwiając DiCaprio.

No i dlaczego w duszy ciągle chłodno i szarawo?

[Kela]

Nie wiem Aguś
nie wiem
o to samo pytam...

[Amor]

Miałaś miły dzień Agula, ciekawych ludzi spotkałaś.  Dlaczego wciąż smutno i szaro? A zadbałas o ciało, jakies domowe spa , relaks i dopieszczanie siebie? Ostatnio mi dobrze podpowiedziałaś jak mam wyjść z dołeczka. Wiesz ,co powinnaś zrobić... a może jutro już będzie dobrze...A nie przejmuj się tak bardzo tym ,ze ubrania ciaśniejsze, to tak naprawdę nie jest ważne. I tak jesteś piękna , młoda i mądra!

[agawa]

Gdy dopada dołek, czasami niby bez powodu, dobrze jest się zatrzymać i pomyśleć. Stanąć i się rozejrzeć dokładnie. A nawet okulary założyć, coby ostrzej wiedzieć.

Dziś 'okularami' dla mnie był ogląd mojej przyjaciółki.
Cały dzień byłam w pracy. A robota szła mi jak krew z nosa, co było widać, słychać i czuć. Po jakimś czasie podeszła do mnie przyjaciółka i zapytała:
- co się dzieje?
- ano nic... a w zasadzie prawda jest taka, że nie wiem...- odpowiedziałam
- no to po kolei: co u mamy, co u M, co u P, co u szanownego?
Zaczęłam opowiadać, że jednego nie ma, drugiego nie ma, trzeciego też nie... a mama znowu zakochana...
- no to jesteś bardzo sama...
- nooo.... - i się poryczałam.
Napięcie z kilku dni wylało się łzami.

I dopiero gdy coś nazwane, przestaje (u mnie) być otorbione i można się tym zająć. I zająć się sobą...

Już wieczorem w domu najpierw poszłam na spacer, później zrobiłam sobie kąpiel, jeszcze później musiałam opisać dzień pracy dla sprawdzaczy_moich. I nareszcie jest jakiś spokój.
Każda z nas zna pojęcie 'puste gniazdo'. Zazwyczaj doświadczamy, a nie bardzo wiemy jak puste zapełnić na powrót, skoro piskaki odleciały. I pustka zostaje nie_do_utulenia. Przecież nie będę podcinać skrzydeł silnym, wspaniałym, mądrym i samodzielnym pisklakom, prawda? jedynie po to, aby nie czuć się samotna i opuszczona...

U mnie ta pustka jakiś czas trwa. Próbowałam wypełnić pracą. Nie działa, a tylko frustracji przysparza. Tym bardziej, ze ciągle mam potrzebę, hehe, bycia potrzebną
Puszczenie piskląt w świat jest konieczne. I rozumowo to wiem. Emocje we mnie, te, które były zaspokajane nieświadomie, czy spontanicznie i bezrefleksyjnie, nagle swoim niezaspokojeniem nie dają spokoju.

Myślę... nad swoim pustym domem, nad swoim opustoszałym wnętrzem, nad potrzebą przemeblowania całości... Nie jest to łatwe, gdy podchodzimy do zadania świadomie bez uciekania się w przymusy lub w żale...

Na moje szczęście już można zająć się dokładnym planowaniem wakacji; przewodniki leżą  na stole. Może na razie problemu to nie rozwiąże, ale ulgę przyniesie na pewno

A poza wszystkim - ogród kwitnie To co zasiałam, wypielęgnowałam - przynosi rozkwit pełni. Siedzę na nocnym tarasie i czuję dumę... To coś namacalnego. Bardziej niż emocje nieuchwytne i nienazwane...

[agawa]

jesteś piękna , młoda i mądra!

I mam piękne oczy  

[hamak]

... i mądra!

[betty]

Aguś.. 
tylko mogę przytulić Cię wirtualnie..
i żałuję, że bliżej nie mieszkasz..

[Amor]

jesteś piękna , młoda i mądra!

I mam piękne oczy  

CHolewcia, o oczach zapomniałam!!!

[DanaPar]

W oczach widać duszę i patrząc w nie można się zatracić, nie patrząc dalej (mam na myśli rozmiar).
Co do tego, że jesteś mądra, nie mam najmniejszych wątpliwości, w przeciwnym razie nie miałabyś dołów. A one są po to by z nich wychodzić i być silniejszą.
Co do bycia potrzebną: bądź pewna to się nigdy nie skończy, choć gdy dzieci mieszkają oddzielnie, wygląda inaczej.
Co do starości: piękny wiek, każdy by chciał go dożyć w możliwie dobrej kondycji i Ty jeszcze jesteś młodziutka i o tym nic nie wiesz (przepraszam). Ja wierzę, że też może być piękna. Mniej można, ale więcej cieszy. Może dlatego, że lekcje z pokory mamy zaliczoną.
Mój wpis trochę po czasie, bo dwa dni byłam wyjechana. Mam nadzieję, że dziś z dołem już się uporałaś. Życzę udanego tygodnia i może taka mała rada: nie wymagaj od siebie zbyt wiele. 

[madzia_61]

Aga wiem o czym piszesz , pomału wszystko poukładasz sobie ,czas potrzebny, przytulam  ,pewnie dziś nowe wyzwania na  Ciebie czekają 

[lulu]

To kim ja jestem ... kocham swoje dzieciaki, kocham wnuki ... ale wcale mi nie przeszkadza, że są ... w pewnej odległości ... czyżby życie mnie odrobinę zmęczyło i więcej wypoczynku trzeba, a nie bycia potrzebną. Ale jak syn zadzwoni aby im pomóc to czemu nie, chętnie.

[b_angel]

hmmm
ja to nic mondrego tu nie wymyśle, bo na razie mam swoic pisklaków po kokardę ...
cisza, spokój i pusta chaupa mi sie marzy .....

[lulu]

Jak widzisz marzenia się spełniają ... mam siebie na myśli

[Mirusia]

Ja Cie też przytulam wirtualne. Czytałam co napisałaś jeszcze w pracy i aż mi serducho ścisnęło. Nie odpisywałam, bo nie chcę się tam logować za często. A ten jeden portal, jako społecznościowy, jest nie znany nikomu i nie jeszcze jeszcze zablokowany. Wiem, że się nie znamy i nie potrzeba Ci słuchać obcej baby, ale wyglądasz mi na silną osobę. Na pewno Ci to szybko przejdzie. Trzymam kciuki.
Sama mam jedynaka, 21 lat, jeszcze w domu. Nie raz się na niego złoszczę, ale chyba wiem co to wyfrunięcie z domu.

[agawa]

Dziękuję Kobiety
Hm... każda z nas doświadcza swoich dzieciaczków; ich braku lub nadmiaru

Generalnie to jest tak, że ja na codzień za dzieciaczkami nie tęsknię. To nie jest tak, że siedzę i rozpaczam, że sobie poszły. Bo tak generalnie to mi dobrze - i czasu więcej, i obowiązków mniej, nie wspominając o stresach różnych.
To co mnie dopada, to tylko czasami uczucie pustki niesamowitej.
Pewnie tak to bywa, gdy zapominamy, aby definiować się przez coś więcej niż dzieci i rodzina. Ja, jak się okazuje, zapomniałam

Dziś kupiłam całą paletę ziół różnych. Miałam po południu je rozsadzać. Część chciałam starszemu zawieść, żeby swój ogródek ziołowy na balkonie sobie zapuścił. On z tych rozkochanych w dopieszczaniu kolorami i smakami posiłków Kupiłam też cudo unikatowe: sadzonki czosnku niedźwiedziego. Mam nadzieję, że się przyjmie
Niestety robota musi poczekać - mieliśmy taką burzę z gradem wielkości paznokcia, że do ogrodu wyjść się nie da. Zresztą cały czas pada.
I dobrze. Podlewanie na dziś mam załatwione

Wyciągnę nogi na kanapie, przykryję się kocykiem, będę sączyć herbatkę i książkę czytać Tak więc dzisiejszy wieczór spędzę z panem Markiem Bieńczykiem i jego Książką Twarzy