Kiretaż zamknięty, zwany także poddziąsłowym, ma na celu uzyskanie dostępu do zainfekowanej części korzenia zęba. W tym celu stomatolog podnosi płat śluzówki, czyli dziąsła w celu uzyskania do powierzchni dostępu oraz wyczyszczenia jej. Chodzi o to, aby wyczyścić korzeń zęba znajdujący się poniżej linii dziąseł. Zabieg wykonuje się, podając znieczulenie miejscowe. Efektem czyszczenia kieszonek jest ustąpienie stanu zapalnego przyzębia. Kiretaż zamknięty wykonuje się bez rozcinania dziąsła.
Kiretaż otwarty – zabieg ten stosowany jest w przypadku obecności głębszych kieszonek przyzębnych, różni się od kiretażu zamkniętego zastosowaniem chirurgicznego oddzielenia dziąsła, co umożliwia dobrą widoczność chorych tkanek poddziąsłowych, zwiększając szanse ich całkowitej eliminacji. Zaletą zabiegu jest szybkie gojenie się rany pozabiegowej. Po zabiegu nie wolno wykonywać forsownych ćwiczeń fizycznych. Kiretaż otwarty to zabieg mikrochirurgiczny. Jego celem, podobnie jak kiretażu zamkniętego, jest usunięcie stanu zapalnego oraz bakterii z kieszonki dziąsłowej. Podczas zabiegu dziąsło przy zębie rozcina się i odchyla, następnie za pomocą różnych narzędzi oraz preparatów korzeń zęba zostaje oczyszczony. Po oczyszczeniu i odkażeniu korzenia dziąsło umieszcza się na swoim miejscu i zakłada szwy. Szwy zdejmuje się po około 7 dniach od przeprowadzonego zabiegu.
Kiretaż można także wykonywać za pomocą lasera. Najczęściej zabieg ten wykonuje się, lecząc paradontozę. Jest więc to zabieg leczący paradontozę a nie nadwrażliwość zębów.Są to dwa różne problemy
