"Mówię to, co myślę, a myślę, co mi się podoba"

[madzia_61]

mag się robimy sentymentalne ,właśnie dzisiaj podczas spotkania u przyjaciół o tym samym rozmawialiśmy ,moi znajomi już rodziców nie mają ,mąż mój także a ja mam mamcie i ciesze się że ja mam ,oj  starość nie udała się panu Bogu/choróbska itp/

[Amor]

Ja tam od zawsze byłam sentymentalna i świetnie rozumiem takie nastroje. Od zachorowania postanowiłam zniszczyć wszystko co we mnie emocjonalne, skore do wzruszen. Ciut się udało , ale czasami cos zaskowycze we mnie.

[agawa]

no i się bardzo wzruszyłam  

a czymże byłby dzień bez wzruszenia?….
Gdy myślę o dzieciach, które zbyt szybko straciły swoje mamy, zawsze mi się robi jakoś tkliwie… A myśl, że kiedyś opuszczę swoje dzieci (bo innej kolejności nie zakładam) jest dla mnie trudna, choć moi synowie to ogromne i wielkie i dojrzałe dorosłe osobniki. Jakoś wydaje mi się, że będę im zawsze potrzebna. Jako jakiś stały i bezpieczny port…

[roza3]

aga.....tylko we związku z ta potrzebą bycia potrzebną  ...........nie ganiaj za nimi po podwórku z kubkiem kakao jak będą mieli po 45 lat 

................góra do 44 roku 

[agawa]

e_tam, na ganienie to za leniwa jestem  Ja tylko siedzę i oni wiedzą, że w razie czego - jestem  Nawet, gdy po 3 latka mieli to nie ganiałam, więc teraz tym bardziej. Ja z tych, co uważają, że jak potrzebuje to sam przyjdzie.

[Kela]

gadamy sobie czasem o małżeństwie, miłości, rozstaniach
ludzie sobie ślubują "dopóki nas śmierć nie rozłączy"
a czasem nawet śmierć nie rozłącza
moj tata zmarł 2 tygodnie po mamie
wczoraj byliśmy na pogrzebie ojca bratowej
a dziś dowiedzieliśmy się, że w poniedziałek kolejny pogrzeb- matki bratowej
tak jedno po drugim
albo jedno za drugim

[mag]

niesamowite są takie historie...

[DanaPar]

Dotyczy to nie tylko tych zaślubionych par. Bratowej mama, mając alzheimera i zdrowie nienajgorsze tak poza tym, zmarła trzy dni po śmierci siostry, która nie miała swojej rodziny i od zawsze mieszały razem i pomagała jej w wychowywaniu dzieci, prowadzeniu domu. Sądzono, że ona nic nie kojarzy. Nikt jej nie mówił o śmierci siostry. Rodzina zjechała i musiała coś usłyszeć, skojarzyć. I na dzień przed pogrzebem siostry zmarła. Goście nie wyjechali, za dwa dni odbył się kolejny pogrzeb. A mówi się, ze osoby z alzheimerem nie poznają bliskich i w niczym się nie orientują 
Może to przypadkowy zbieg okoliczności, a może nie 

[mag]

znowu nic nie wyszło z mojego systematycznego pisania tu 
ale się postaram poprawić 

w dniu zaćmienia słońca byłam z córkowatą w czeskim Cieszynie i okolicy,
wychodząc z domu w ostatniej chwili zamieniłam zdjęcie RTG płuc córkowatej na swój RTG panoramiczny zębów - bo inaczej latałybyśmy po Cieszynie z wielką kliszą 

a tak miałyśmy poręczne moje zębiska i co chwila wyciągałam je z torebki, by podziwiać poruszające się po słońcu nadgryzienia,
czasem tylko ludzie dziwnie się na nas patrzyli,
za którymś razem, na prawie pustej uliczce w okolicy rynku, przyglądał nam się idący w naszą stronę młodzieniec,
ale nie patrzył z zaciekawieniem co to niby my robimy,
patrzył na nasz super_sprzęcior do oglądania słońca, patrzył z zainteresowaniem... to na nas, to na słońce,
no ale na słońcu nic nie widział, najwyżej mocno go raziło,
zaproponowałam mu więc, machnięciem w jego kierunku moim RTG, by sobie zerknął przez kliszę,

uradował się, ale wyjął przy tym całe zdjęcie z koperty   
(my oglądałyśmy wyciągając kawałeczek - z brzegu jest taki najciemniejszy kawałek),
no i najpierw pooglądał sobie moje wszystkie zęby, a dopiero użył kliszy do oglądania zaćmienia...
pogapił się, powiedział:"właśnie podążam do planetarium " i poszedł...

niech się cieszy, że to zęby były, bo mogłam zabrać mammografię 


a to fotka zaćmienia zrobiona przez rtg:

[aquila]

ja nie obserwowałam zaćmienia, obserwowałam jeno studentów obserwujących zaćmienie przez klisze rtg, były standardowo płuca, ale i stopy, kolana i zęby chyba też się trafiły

[TOJKA]

przez szybkę spawalniczą miałam zielone słońce

[hamak]

no i najpierw pooglądał sobie moje wszystkie zęby, a dopiero użył kliszy do oglądania zaćmienia...

Z bachorkami z 6b (że też się w ogóle dałam namówić ) przez niebieską butelkę od wody mineralnej (jedyny dostępny sprzęcior) śmy próbowali - nie za bardzo
A trzeba było słyszeć ich jęki: "...bo to może być ostatnie zaćmienie słońca w naszym życiu..." Ich ostatnie? - se pomyślałam   

[aquila]

zważywszy że jest co kilkanaście lat, to widać chcą żyć szybko i umierać młodo

[madzia_61]

mag to Was wywiało aż do Cieszyna 

[metka]

madziu, nawet porządnie wiać nie musiało, cieszyn od nas niedaleko