Madhuvan- Miodowy Las Kryszny

[oooAncia!]

Braja, Ty to kobietko nie masz tam czasu na nudę!
Cudnie się czyta te Twoje opowieści. Uwielbiam!

[roza3]

ja bym się tam tym guru tak nie przejmała 
od tego on jest tym guru, żeby se radzić w awaryjnych sytuacjach...c'nie 
się pomodli....odczyni...i deszcz oraz inne karaluchy go ominą

[DanaPar]

Braju, guru jest obsługiwany, jak jaki władca, czy razem z Wami uczestnicy we wszelakich pracach, bo jeśli to drugie, to niech sam zakasze rękawy i sobie dziurę w dachu załata 

[lulu]

No nie sądzę Dana, że jak ktoś do Ciebie przyjeżdża to zapędzasz go do roboty. Guru nie jest tam na co dzień, tak jak goście zjawiają się od czasu di czasu.

[lulu]

A tu cicho tak, żadne stworzenia się nie psocą?

[ptaszyna]

Guru odstraszył lub gekon 

[braja]

Oj, psoca, psocą! Ale na razie musze zejść z wysokich obrotów adrenaliny na nizsze, więc pewnie na dłużej się odezwę po napisaniu życzeń światecznych do całej rodziny

Szkoda, że nie zrobiłam zdjęcia pierwszemu osobiście spotkanemu mapache. Jakoś aparat nigdy ze mną nie chodzi jak się napatoczą ciekawe zwierzaki 

[lulu]

A telefonu też nie masz przy sobie?, ładne fotki wychodzą.

[DanaPar]

Braju, w Waszym Madhuvanie obchodzicie Boże Narodzenie 
Jeśli tak, to jak 
Czy nie tęsknisz do naszych polskich tradycji świętowania 
Żyjesz w tak różnym od naszego świecie, że wciąż bym o coś pytała 

A wszelkich zwierzaków też jestem bardzo ciekawa, oczywiście najbardziej węży   

[braja]

Dana, czasem obchodzimy a czasem nie... Nie jest to nasze święto... W ubiegłym roku mielismy u nas pastorkę, więc z okzaji świat obejrzelismy film o nauczaniu świetego Tomasza w Indiach.

Czy tęsknię? Hmm, chyba nie... I to nie dlatego, że mi sie nie podobają te święta... Gdy byłam dzieckiem byłam przeszczęśliwa, że mogę być z ukochaną babcią (dziadka wtedy trochę mniej doceniałam he he), choinkę ubierało sie w Wigilię i przeważnie robił to dziadek, myśmy już tylko dokanczali wieszanie cukierkow na nitkach. Jako, że w czasach starozytnych nikt jeszcze nie miał samochodu, czasem Wigilia zaczynala się bardzo późno, bo na przyklad ktos mógł dotrzec dopiero na 20tą. Przy stole zasiadalo czasem 21 osób i większość z nich nocowała w 3 pokojach na wszystkich dostepnych łózkach a także wypchanych sianem siennikach. Uwielbiałam wspólne kolędowanie, dzielenie sie opłatkiem ze zwierzetami i skrzypiacy pod nogami snieg podczas wyprawy na pasterke do oddalonego o 3 km kościoła.

W miarę dorastania zaczęłam jednak zauważać i inne rzeczy... Gdy pojawił sie telewizor kolędowania zrobilo sie mniej Zaczęłam też dostrzegać napiecie między krzatającymi sie w kuchni kobietami, stresować się poalkoholowymi kłótniami facetów. I jakoś mi brakowało w tym wszystkim Boga?

Gdy zostałam wyznawca Kryszny wszystko sie jeszcze bardziej pogorszyło. W rodzinie pojawiło sie też coraz wiecej zgrzytów. Na wspólnych swiętach sie dusiłam. Od 2008 jestem za granicą w tym okresie i dobrze mi z tym. W ten sposób mogę wspominać to co było miłe, owiane mgłą magii, a nie doświadczać nie tak przyjemnej teraźniejszości. Moja modlitwa na jutro- żeby tylko nie zaczeli gadać o polityce, o malzeństwie W. lub o tym co B. powiedziala o I. A dziś mama mi oznajmiła, że chyba nie pojedzie bo jej plomba w zębie wypadła i "jak ona sie pokaże" 

Odkąd umarli dziadkowie nie ma już jednego punktu gdzie wszyscy swiętują. W zasadzie mógłby być, podejrzewam jednak, że częśc rodziny tam n ie pójdzie. I cieszę się, że takie dylematy mam z głowy. Dobrze, że tata mnie rozumie, choc na pewno wolałby żebym była z nimi.

Czego mi brakuje? Ubierania choinki! Moi rodzice nie doceniają starych bombek, które z taka troska przechowywałam przez lata. Niektore z nich sa starsze ode mnie! A oni co roku cos tłuką przy ubieraniu i wyrzucaja skorupy, kupujac na miejsce bezcennych skarbów jakies tandetne badziewie  Jestem sentymentalna, czy co? 

[agawa]

Jestem sentymentalna, czy co? 

Jesteś I to jest piękne

Gdy czytam Twoje wspomnienia, moje wydają się bardzo podobne. Spotkania wigilijne przy wielkiej rodzinie, rozgardiasz, gwar, rozmowy, kolędowanie. Gdy babci zabrakło - zabrakło też miejsca, gdy można się spotkać, a spory zostawić za drzwiami.
Wiesz Braju - pomyślałam, że jednak masz lepiej niż ja - tam Możesz być daleko, gdy tu jakoś trzeba to przeżyć.

[lulu]

Dziewczyny a pamiętacie smaki dzieciństwa? Podobnie jest z wspomnieniami.
Braju, jako dzieci, do pewnego czasu, przyjmujemy rzeczywistość taką jaką jest i nie analizujemy jej, tak ma być. To są te najlepsze czasy. Później zaczyna się dorastanie i gubimy beztroskę, i okazuje się, że świat niby ten sam a jednak inny.

[DanaPar]

No właśnie Lulu, wiele racji w tym co piszesz
Wspominamy, jak była babcia to się działo, spotkania które były takie naturalne. Można by rzec, że nasze pokolenie w tym względzie nie zdało egzaminu (na szczęście nie wszyscy) nie przejęło pałeczki po babci 
Samo się nie wydarzy, komercja wszechobecna, przerost formy nad treścią, to wszystko sprawiło, że, czy nam się to podoba, czy nie, wtapiamy się w tę rzeczywistość migających światełek, zamiast pielęgnować, to co wspominamy z dzieciństwa, co tak nas do dziś rozczula. Oczywiście to duże uproszczenie i każdy przeżywa święta na swój sposób 

Gdy pojawił sie telewizor kolędowania zrobilo sie mniej Zaczęłam też dostrzegać napiecie między krzatającymi sie w kuchni kobietami, stresować się poalkoholowymi kłótniami facetów. I jakoś mi brakowało w tym wszystkim Boga?

Niestety tak 

Braju super, że znalazłaś tam swoje miejsce  Jednak Twoim rodzicom współczuję; nie mają w te dni Ciebie przy sobie, cóż kolejny raz potwierdziła się prawda, że dzieci nie są naszą własnością i mają prawo do kroczenia przez życie swoją drogą 

[oooAncia!]

Jestem sentymentalna, czy co? 

Jesteś I to jest piękne

 

Dokładnie tak!

[braja]

No Dana, medytowałaś i medytowałas om wężach, na Gwiazdke zyczenia sie spełniają! 

Nasz Italianiec Shyam nie przyszedł dzis na poranne nabożeństwo. Myslałam, że umyslnie zaspał, żeby wykorzystac fakt, że dzis miał mniej porannych obowiązków. Ale przy sniadaniu zaczął opowiadać... Tej nocy miałam dziwne sny (pełnia) i na początku myslałam, że opowiada sen...

"Nie słaszałaś jak w nocy klałem, przesuwałem meble i krzyczałem? Około 1:30 w nocy coś mnie obudziło. Było chłodno, więc leżałem przykryty kocem. Poczułem, że coś ciężkiego zlawiło mi sie na nogi, zdecydowanie cięższego niż Harini (nasza kicia). Poczułem też, że strasznie chce mi sie siku. Nie będąc pewnym co to jest na wszelki wypadek nie wykonywałem zadnych gwałtownych ruchów. Jakoś sięgnąłem po latarkę i to co zobaczyłem sprawiło, że jednym susem wyskoczyłem z łóżka. Po wywieszonym z okna ręczniku na moje łózko wpełzał WĄŻ!!! 

Chwila paniki, uważniejsze spojrzenie i stwierdzilem, że to "tylko" pyton. Ale że siku domagało sie uwagi, postanowiłem, że pozbędę się gada póxniej. Zmęczony niemiłosiernie siadłem na kiblu i usłyszałem głuche stukniecie. O nie! Wpadł za łóżko! Jak ja go teraz wyciągnę!

Spod łózka wystawał tylko ogon. Nie! DWA OGONY!!!    Czym predzej ściągnąłem materac, żeby zobaczyc co się dzieje w środku i przyniosłem miotłę, żeby węża stamtąd wydostać. Zwierzak na poszturchiwania miotłą kompletnie nie reagował, wijąc sie bez sensu. I wtedy zobaczyłem TRZECI OGON!  Perwersyjna trójka wężowych natolatków (jakieś 1,6 do 2 metrów długości zachowywała się w moim domku jak w seks motelu, spryskujac podłogę spermą i krwią. Ja dla nich nie istnialem i wszelkie wysiłki uczynienia czegos za pomocą miotły spełzały (hmm dosłownie! ) na niczym.

No i cóz mogłem zrobić? Pozostało mi jedynie czekac aż skończą się zabawiać. Ile czasu węże uprawiają seks? Marzylem tylko o jednym, żeby sie połozyc spać!!! Napisałem tez do guru i paru osob z wiadomością, że mam węże w chałupie i na wypadek gdybym sie jednak pomylił i były jadowite sfilmowałem je, w nadziei, że gdy ktos znajdzie mnie rano nieprzytomnego to na podstawie filmiku odtworzy rodzaj węża. 

Kocica tylko siedziala i się gapiła, tym razem nie burczała jak to zwykle robi na widok węża. Trójce kochanków kibicowała też mala tarantula siedząca na brzegu mojego łózka. 

Wreszcie skończyły. I zaczęły sie rozpełzać kazdy w inna stronę  Czymprędzej otworzyłem drzwi i udało mi sie w końcu je wszystkie wymieść. W tym momencioe Harini postanowiła póść za nimi i musiałem ja dłuższą chwile przekonywać do powrotu, bo po pierwsze nie chciałem zeby ją zjadły a po drugie chciałem zamknąc okna."

I jak Wam sie podoba madhuvańska opowieść wigilijna?

Shyam nagrał filmik, ale jest dostepny tylko na jego tajnym profilu facebookowym i pełno w nim wypowiedzi niecenzuralnych (nie, to nie węże sie tak wyrażały  )