Ciekawe. I nie ma co się dziwić, co kraj to obyczaj. Jedno jest tylko wspólne. Czekanie na Narodzenie Pańskie, a to co wokół powstało, zależy od kultury, temperamentu, cech charakteru narodu
Ja niedawno wróciłam z Niemiec. Jarmarki Bożonarodzeniowe z szopkami, budami wszelakimi, gdzie jest grzaniec lub co insze jadło i trunki, przystrojone domy, ulice. Wszystko błyszczy.
Nawet w przedszkolu dzieci spotkały się po południu wspólnie z rodzicami, robiły ozdoby, którymi ubierały choinkę stojącą w holu, potem jadły gofry i było przedstawienie maluszków, tak trochę przypominające Narodzonego Jezuska i zanoszenie mu darów. Były jeszcze gofry i kawa lub woda mineralna. Na zakończenie, było uroczyste zapalenie pierwszej świecy adwentowej i wspólne zaśpiewanie kolędy (rodzice dostali teksty, a pani od muzyki grała na gitarze). No i życzenia sobie składali, by czas adwentu pomyślnie upłynął, by pamiętali o biednych.
W ogóle tam ludzie się dużo uśmiechają. Ja to wszystko obserwowałam, bo nie znałam rodziców (a córka mnie wysłała, bo skręcała się z bólu żołądka) nie integrowałam się, ale widać tam było wielka komitywę i radość. Dobrze, że trochę znam niemiecki
